Zaczniemy od tanców standardowych- turniejowych
Historia
Walc angielski jest odmianą walca pochodzącą z Anglii. Po raz pierwszy został wykonany około 1910 roku, a jego narodziny przypisuje się słynnej "angielskiej flegmie" i niechęci Anglików do szybkich tańców, takich jak wirowy walc wiedeński .
Za głównego propagatora walca angielskiego na światowych salonach uważa się nauczyciela tańca Victora Silvestera, mistrza świata w tańcu towarzyskim z 1922 roku. Opracował on taniec o pięknym, naturalnym ruchu, oparty na prawach naturalnego ruchu ciała.
Krok podstawowy (partner)
1. Prawa noga w przód
2. Lewa noga w bok
3. Prawą nogę dosunąć do lewej
4. Lewa noga w tył
5. Prawa noga w bok
6. Lewą nogę dosunąć do prawej
Charakter tańca
Kroki walca angielskiego są dość proste, ale by taniec był efektowny muszą być one płynne, pełne gracji i lekkości, falujące. Para powinna sunąć po parkiecie w idealnej harmonii. Chociaż jest to taniec określany jako wolny, od tancerzy wymaga dobrej kondycji. Podobnie jak inne tańce standardowe jest tańcem przestrzennym, wymagają dużego parkietu. Opiera się na ciągłym unoszeniu i opadaniu. Tańczony prawidłowo powinien sprawiać wrażenie ruchu łodzi poruszającej się na regularnych falach.
Technika
Wszystkie kroki do przodu stawiamy są od pięty, do tyłu od palców, boczne - na podeszwie.
Postawa
W walcu angielskim bardzo ważne jest trzymanie partnerów, przez cały czas tańca nie powinno się zmieniać. Również sylwetki tancerzy powinny być niezmienne. Walc angielski musi być tańczony w tzw. kontakcie, czyli ciała tancerzy stykają się od kolan, aż do mostka partnerki. Postawa powinna być naturalnie wyprostowana, głowy zwrócone lekko w lewą stronę. Łokcie powinny stanowić przedłużenie barków, a góry ciała lekko odchylone od siebie Tancerz otacza tancerkę prawą ręką umieszczając ją pod lewą łopatką partnerki.
Figury
Podstawowe figury to: obrót w prawo, chaase, wirówka, promenada, whisk, open telemark, tkacz, skrzydełko, wirówka w lewo, fallaway
Tempo
Umiarkowane (30-31 taktów na minutę)
Takt
3/4, z wykorzystaniem akcji swing
Zapraszam do filmików. Mam nadzieję,że będą pomocne.
Tango
Historia
Tango wywodzi się z tradycji tańców hiszpańskich - habanery i flamenco , zmieszanej z candombe, którą na grunt Ameryki Południowej zaszczepili afrykańscy niewolnicy.
W swojej prymitywnej wersji tango pojawiło się pod koniec XVIII wieku. Początkowo było uważane za taniec podrzędny - uliczny i wyuzdany. Tańczono je w ubogich lokalach, a zwłaszcza - w domach publicznych. Z czasem jednak jego popularność rosła, zwłaszcza gdy na początku XIX wieku pojawił się najbardziej znany styl tego tańca - tango argentyńskie. Szczególnie popularny był on w Argentynie w okresie rządów Juana Domingo Perona, który faworyzował ten taniec jako narodowy. Z Ameryki Południowej ta odmiana tanga dotarła do Stanów Zjednoczonych, potem do Europy, a najbardziej zadomowiła się w Paryżu.
W okresie międzywojennym protestowano przeciwko erotycznemu zabarwieniu tanga. W prasie pisano, że to taniec nieprzyzwoity, negatywnie wypowiadał się o nim papież, a cesarz niemiecki zabraniał go tańczyć na swoich salonach. Nie dało się już jednak powstrzymać tłumów, które zakochały się w tangu.
Po okresie chwilowego regresu, od lat 80. XX wieku tango przeżywa swój renesans, nie tylko w Argentynie. Upraszcza się style taneczne, tak by opanować kroki mogła jak największa liczba chętnych. Pojawiło się tango alternatywne - tańczone do muzyki, która nie jest klasycznym tangiem.
Odmiany i style tanga
Tango ma wiele odmian, nawet lokalnych (amerykańskie, fińskie, paryskie). Najbardziej znaną i najczęściej wykonywaną jest tango argentyńskie, które - w przeciwieństwie do innych odmian - nie ulega standaryzacji i opiera się na improwizacji i ciągłym rozwoju. Wariacje dotyczą nie tylko figur, ozdobników czy sposobu trzymania, ale nawet szybkości wykonywania.
Tango argentyńskie już dawno zyskało miano jednego z najpopularniejszych tańców użytkowych. Tańczy się je nawet w klubach, do muzyki nowoczesnej. Najpopularniejsze odmiany tanga to tango de salon (najczęściej spotykane), tango milonguero, tango vals, tango nuevo i tango fusion.
Krok podstawowy (partner)
1. lewa noga do przodu (wolny)
2. prawa noga do przodu mijając lewą (wolny)
3. lewa noga do boku równolegle obok prawej (szybki)
4. prawa do lewej (szybki)
5. lewa noga do tyłu (wolny)
6. prawa noga do tyłu mijając lewą (szybki)
7. lewa noga w bok stawiana równolegle do prawej (szybki)
8. prawa do lewej (wolny)
Charakter tańca
Trzymanie w tangu jest mocne i ma agresywny wygląd, ponieważ taniec ma przypominać kłótnię małżonków. Ma być dramatyczne i gwałtowne, pełne zmian kierunków i obrotów oraz szybkich ruchów.
Technika
Nogi w tangu stawia się prosto (nie na zewnątrz jak w tańcach klasycznych) i "od obcasa" a nie od palców. Kroki boczne i do tyłu stawiamy na płasko, dostosowując ich długość do przestrzeni tanecznej. Kroki tanga nie są posuwiste, określa się je terminem staccato. Nie ma unoszenia się, opadania i nachyleń.
Postawa
W tangu argentyńskim para tańczy blisko siebie – ściślej niż w innych tańcach. Tancerka znajduje się po prawej stronie tancerza, prawe biodra partnerów ustawione są naprzeciw. Tancerz obejmuje tancerkę prawym ramieniem nieco głębiej, natomiast lewą rękę ustawia pod kątem ostrym. Tancerka prawą rękę ustawia pionowo, lewą - poziomo. Głowa powinna być skierowana w lewo, a podbródek lekko uniesiony.
Figury
Najpopularniejsze figury to: salida, cruzada, resolucion, calesita, boleo, gancho, kanapka, kwadrat, ocho, parada, volcada, traspié.
Tempo
31-33 takty na minutę
Takt
2/4 (akcentowane pierwsze i trzecie). Rytm tanga liczony jest następująco: wolny, wolny, szybki, szybki, wolny, szybki, szybki, wolny. Na całość liczenia składają się trzy takty.
Zapraszam na filmiki.
Walc wiedeński
Tempo : 56 - 60 taktów na minutę
Takt : 3/4
Trzy uderzenia w takcie, którym odpowiadają trzy równe czasowo kroki.
Rozliczenie rytmiczne : 1 , 2 , 3 .
Ruch : Kroki do przodu stawiamy od pięty, kroki do tyłu - od palców a kroki boczne - na
podeszwach.
OBRÓT W PRAWO (Natural Turn)
Partner Partnerka Liczenie
|
1. PN w przód |
1. LN w tył |
1 |
|
2. LN dostawić do PN |
2. PN dostawić do LN |
2 |
|
3. PN w miejscu |
3. LN w miejscu |
3 |
|
|
|
|
|
4. LN w tył |
4. PN w przód |
1 |
|
5. PN dostawić do LN |
5. LN dostawić do PN |
2 |
|
6. LN w miejscu |
6. PN w miejscu |
3 |
Uwaga: Stawiając kroki obracamy się równomiernie w prawo.
KROK BOCZNY (Side Step)
Partner Partnerka Liczenie
|
1. PN w bok |
1. LN w bok |
1 |
|
2. LN zbliżyć do PN bez ciężaru ciała |
2. PN zbliżyć do LN bez ciężaru ciała |
2,3 |
|
|
|
|
|
3. LN w bok |
3. PN w bok |
1 |
|
4. PN zbliżyć do LN bez ciężaru ciała |
4. LN zbliżyć do PN bez ciężaru ciała |
2,3 |
Uwaga: Kroki 2 lub 4 możemy wykonać alternatywnie dostawiając nogę z pełnym ciężarem ciała.
OBRÓT W LEWO (ReverseTurn)
Partner Partnerka Liczenie
|
1. LN w przód |
1. PN w tył |
1 |
|
2. PN dostawić do LN |
2. LN dostawić do PN |
2 |
|
3. LN w miejscu |
3. PN w miejscu |
3 |
|
|
|
|
|
4. PN w tył |
4. LN w przód |
1 |
|
5. LN dostawić do PN |
5. PN dostawić do LN |
2 |
|
6. PN w miejscu |
6. LN w miejscu |
3 |
Uwaga: Stawiając kroki obracamy się równomiernie w lewo.
POŁĄCZENIE DO ĆWICZEŃ:
Obrót w Prawo (2 razy) – Krok Boczny - Krok Boczny(kroki 1-2) -Krok Boczny Alt.(kroki 3-4). - Obrót w Lewo (2 razy) – Krok Boczny (kroki 3-4) - Krok Boczny - Krok Boczny Alt. (kroki 1-2) - Obrót w Prawo - td.
Zapraszam do filmiku
Foxtrot
Historia
Za twórcę foxtrota uważa się amerykańskiego baletmistrza Harry’ego Foxa, który w 1913 roku wprowadził specyficzne, do tej pory nie spotykane na baletowej scenie kroki.
Początkowo taniec ten miał charakter dowolny, jednak szybko zdecydowano się ustalić pewne zasady – wprowadzono podział na kroki wolne i szybkie, tańczone po linii prostej lub w obrotach w prawo. Potem wzbogacono taniec o kroki boczne i określono ich rytm.
Krok podstawowy (partner)
Krok do przodu (tańczony po łuku w prawo)
1. prawa noga w przód
2. lewa noga w przód
3. prawa noga w przód
Krok boczny
1. lewa noga w bok
2. prawa noga w miejscu
3. lewa noga w miejscu
Krok do tyłu (tańczony po łuku w lewo)
1. prawa noga w tył
2. lewa noga w tył
3. prawa noga w tył
Charakter tańca
Foxtrot ma charakter bardzo płynny, para powinna być cały czas w ruchu, poruszać się posuwiście, bez zbędnych zatrzymań i ozdobników. Taniec powinien przypominać krok lisa. Foxtrota tańczy się do lirycznej, spokojnej muzyki.
Technika
Kroki do przodu stawiamy od pięty, kroki do tyłu - od palców, a boczne - na podeszwach. Nogi powinny być prowadzone wąsko, blisko siebie. Ciężar ciała należy niezwłocznie przenosić na nogę, która wykonała krok. Tancerze powinni utrzymać przez cały taniec jednakową prędkość oraz specyficzny sposób unoszeń i opadań (tzw. akcję foxtrotową).
Postawa
Partner ze swoją partnerką ustawiają się naprzeciwko siebie w postawie naturalnie wyprostowanej, biodra blisko siebie, twarze zwrócone lekko w lewo, głowy uniesione. Trzymanie zamknięte - prawa dłoń tancerza znajduje się w okolicach lewej łopatki tancerki, pozostałe, połączone ręce unoszą na wysokość głowy tancerki.
Figury
Wiele figur jest wspólnych dla fokstrota i walca angielskiego (ze zmienionym rozliczeniem), niektóre są wspólne dla fokstrota i quickstepa.
Tempo
29 - 30 taktów na minutę
Takt
4/4 (cztery uderzenia w takcie, pierwsze i trzecie akcentowane, krok wolny przypada na dwa uderzenia, szybki - na jedno
Quickstep
Historia
Quickstep wywodzi się od foxtrota i jest jego dostosowaniem do szybszego tempa muzyki, którą zaczęły grać orkiestry. Do 1924 roku grały one foxtrota w tempie 30-32 taktów na minutę, potem – znacznie szybciej. Początkowo quickstep był tylko szybszą odmianą foxtrota, ale z czasem wykształcił swój odrębny styl i charakter.
Krok podstawowy (partner)
Do przodu
1. Lewa noga do przodu
2. Prawa noga do przodu
3. Lewa noga w bok
4. Prawą nogę dostawić do lewej
Do tyłu
5. Lewa noga do tyłu
6. Prawa noga do tyłu
7. Lewa noga w bok
8. Prawą nogę dostawić do lewej nogi
Charakter tańca
Cechy wyróżniające quickstep to bardzo szybkie tempo (jest najszybszym tańcem standardowym), radość, żywa muzyka i zaskakujące kroki – podskoki, obroty, wykopy. Tańczący poruszają się bardzo płynnie, posuwiście, są cały czas w ruchu.
Technika
Kroki do przodu stawiamy od pięty, kroki do tyłu - od palców a boczne - na podeszwach. Nogi powinny być prowadzone wąsko, ciężar ciała naprzemiennie przenoszony raz na jedną raz na drugą nogę.
Postawa
Postawa tancerzy powinna być naturalnie wyprostowana, ich biodra naprzeciwko siebie, głowy zwrócone lekko w lewo. Prawą dłoń tancerz trzyma w okolicach lewej łopatki tancerki.
Figury
Charakterystyczne figury quickstepa, to progressive phasse (wrażenie unoszenia się nad parkietem), woodpecker (z kickami) oraz rocket (oba efekty na raz).
Tempo
50 taktów na minutę
Takt
4/4